Τρίτη 18 Μαΐου 2010

"Ο κατασκευαστής δεν μπορεί να είναι ούτε ο μόνος, ούτε ο καλύτερος κριτής του έργου του" (Αριστοτέλης)



Εμείς,η ομάδα τούτη, αγαπήσαμε ἐνα σωρό πράγματα που δεν υπάρχουν πια. Είναι το ίδιο συναίσθημα που με καταβάλει, όταν βλέπω κάποιο παλιό ροζ χαμόσπιτο με ασβεστωμένο πλατύσκαλο στη γειτονιά μου να γκρεμίζεται για να αντικατασταθεί από κάποια αφύσικη πολυκατοικία μέχρι τα σπίτια στην συνοικία να 'ναι όλα ίδια σαν κακές φωτοτυπίες.

Ξέρω, είναι μια εγωκεντρική δήλωση.

Πάντως αγαπάμε πράγματα όπως τα ανέγγιχτα δέντρα, την ανιδιοτέλεια των κοινωνικών ιδέων, τα ξάστερα λόγια, την ανταλλαγή των σκέψεων, τα υγιή λάθη, την ανθρώπινη συντροφικότητα στη πορεία προς τη πρόοδο. Σήμερα, όλα αυτά μοιάζουν χαλάσματα ενός κόσμου που κάποτε ονειρευτήκαμε. Ενός μέλλοντος που απεδείχθη ουτοπία δίχως πραγματοποιήσιμη εκδοχή. Περπατάμε στις πλάκες του προαυλίου της σχολής ακριβώς πάνω στα χωρίσματα σαν εισβολείς και σαν προδομένοι. Υπάρχουν λόγια που ξέρουν να κρύβουν καλά κι υπάρχουν πράξεις όπου η αλήθεια βρίθει. Δεν είμαστε όμως αφυπνιστές. Είμαστε άνθρωποι και πολίτες που θεωρήσαμε την απουσία ανιδιοτελούς ιδεολογίας στα 20 ανήθικη. Είμαστε κάποιοι που οραματιστήκαμε μια προσέγγιση επιστήμης, δυο λόγια καθαρά και σαφή, μια ενότητα πολύβουη και διεκδικητική-θα μου πείς: φθηνές πολυτέλειες...

Κι αν γράφω τώρα αυτά που δεν αφορούν κανέναν σας και που σε τίποτε δεν συνάδουν με την ενημέρωση, φταίει η ελπίδα πως κάποιος εκεί θα αντιληφθεί την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στο εγώ που γράφει και στο εγώ που λαχταρά κάποια μάχη, όχι για να κερδίσει, αλλά για να πράξει επιτέλους χωρίς υποκλίσεις μπροστά σε αγάλματα νεο-καισάρων...

Προσωπική μου επιθυμία είναι η βραχυπρόθεσμη μεν, ολότελα αφοσιωμένη δε προσήλωση σε θέματα φιλολογίας και πολιτισμού. Ώσπου να επανέλθει η πολιτική πίστη όλων εμάς που κατηγορήθηκαμε άλλοτε για παραπληροφόρηση κι άλλοτε τάχα για προπαγάνδες.


Με κάθε σεβασμό και εκτίμηση σε όσους φρόντισαν για τις 4950 περίπου θεάσεις του μπλόγκ μας (έχουμε φροντίσει ώστε οι δικές μας να μην καταμετρώνται).
Συνεχίστε να επικοινωνείτε μαζί μας για ο,τιδηποτε θεωρείτε σημαντικό.

1 σχόλιο:

  1. Ίσως η φιλολογία και οι δάσκαλοί μας...ο πολιτισμός και οι θεμελιωτές του να ήταν εκείνοι που μας μύησαν τελικά στην αγάπη για την ανιδιοτελή ιδεολογία, τα ανεγγιχτα δέντρα,υγιή λάθη και την ανθρώπινη συντροφικότητα...Το ερώτημα είναι γιατί από τη στιγμή που τα διδασκόμαστε και ασχολούμαστε και λεπτομερώς με αυτα, φοβόμαστε να τα κάνουμε πράξη; Συγκεκριμένα ρωτώ εμάς, όλους τους μέλλοντες και νυν καθηγητές, πως θα τα διδάξουμε στα παιδιά μας, στους μαθητές μας όταν για εμάς τους ίδιους όλα αυτά είναι ξένα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή