Συνέλευση 10ης Νοέμβρη

Επεισόδιο 1ο: Ο αλληλοσπαραγμός

Πραγματοποιήθηκε χθες το μεσημέρι η Γενική Συνέλευση του τμήματος, όπως πάντα, με φωνές, αντιπαραθέσεις και κομματικές βολές που δεν αφορούν κανέναν. Κεντρικά θέματα της συγκέντρωσης ήταν τα εξής : οι επετειακές εκδηλώσεις της 17ης Νοέμβρη, οι αλλαγές του προγράμματος σπουδών και η ενημέρωση περί εκπαιδευτικής κατάρτισης όπως αυτή ορίζεται από το ΑΣΕΠ.

 Καθότι δεν παρευρέθηκα στην αίθουσα από την αρχή της συνελεύσεως, σας μεταφέρω μόνο όσα άκουσα η ίδια. Η ΠΑΣΠ πρότεινε στους φοιτητές να συμμετάσχουν ελέυθερα στην καθιερωμένη πορεία προς το Πολυτεχνείο των Αθηνών. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ δήλωσε τρομοκρατημένη από ένα τέτοιο ενδεχόμενο, διότι όπως και να το κάνουμε οι ΔΑΠίτες δεν είναι και οι πλέον ευπρόσδεκτοι στις σχετικές εκδηλώσεις εξαιτίας του γενικότερου ιδεολογικού πλαισίου τους που υπόκειται στη συνεχή κριτική της Σοσιαλιστικής Αριστεράς. Περί αυτού του θέματος δεν θα επεκταθώ περισσότερο σε αυτό το άρθρο.

Για τα μαθήματα του Οδηγού Σπουδών άκουσα τους συνδικαλιστές μας να ωρύονται :"Καμία μείωση" παρουσιάζοντας ως επιχείρημα τη πτώση κύρους του πτυχίου μας. Κάνοντας μια αναδρομή στις συνελεύσεις των περασμένων ετών, θυμάμαι τους συνδικαλιστές να ζητούν κάποια μικρή μείωση των μαθημάτων θεωρώντας τον αριθμό υπερβολικό (!).

Δυστυχώς δεν παρέμεινα στην Συνέλευση έως το τέλος βαριεστημένη από διαμάχες του τύπου "Όταν η ΔΑΠ πριν από 11 χρόνια έκανε εκείνο, εσείς που ήσασταν;", "Εγώ το 2002 ήμουν στο δημοτικό!" (εσύ αν δεν είσαι πρωτοετής, είσαι μάλλον ο Αινστάιν, εγώ πάντως το 2002 τελείωνα το Γυμνάσιο!), "Η ΠΑΣΠ της Αθήνας δέρνεται με τη ΔΑΠ" κλπ. Ε λοιπόν δεν με ενδιαφέρει τι κάνει η ΠΑΣΠ, η ΔΑΠ, η ΦΑΚ και η ΛΑΚ. Με νοιάζει τι κάνουν οι δικοί μας φοιτητές που κοκορεύονται για τις 3 και 4 έδρες που πήραν με τη ψήφο 70 φοιτητών. Το μήνυμα της αποχής το πιάσατε ρε παίδες;