Η αναζήτηση εκείνου του "άλλου"...

Τότε ο Τούσης, ο Λαμπράκης, ο Πέτρουλας, ο Τεμπονέρας…

Σήμερα άγνωστοι αλλοδαποί, ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, ο Γιώργος Βασιλάκης και άλλοι συνάδελφοί του αστυνομικοί, κάποιος άτυχος πολίτης που θεωρήθηκε αστυνομικός. Όλοι με μια σφαίρα, νεκροί κάτω στο δρόμο. Άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών, καταγωγής, επαγγελματικής ιδιότητας, πολιτικών πεποιθήσεων… άλλα όλοι άνθρωποι θύματα στο δρόμο.

Αύριο ίσως εγώ, εσύ, εκείνος…εμείς. Όλοι μας είμαστε θύματα κάποιου. Μα ποιος είναι επιτέλους αυτός ο κάποιος; Η αστυνομία; Οι κουκουλοφόροι; Το σύστημα; Το ΔΝΤ; Ο θεός; Ποιος; Η ιστορία του αίματος πάνω στην άσφαλτο συνεχίζεται αδιάκοπα στο χρόνο, μέχρι να βρεθεί ο δράστης. Ο φονιάς του θύματος, που το μόνο που γνωρίζουμε για εκείνον είναι το επίθετο "άλλος". Ένας "άλλος" που μέχρι να εντοπιστεί θα αφήσει στο πέρασμα του χιλιάδες θύματα και αμέτρητο πόνο. Κι όταν θα γυρίσει πίσω του να δει αν τον κυνηγούν, θα καταλάβει ότι όλους τους σκότωσε. Δεν έχει απομείνει κανείς πια... μονάχα εκείνος. Εκείνος και οι τζαμαρίες των μαγαζιών του ματωμένου δρόμου. Εκεί λοιπόν στις τζαμαρίες, ο ανελέητος δράστης το μόνο που έχει να πυροβολήσει είναι ο ίδιος του ο εαυτός, ο "άλλος".

Μήπως εγώ, εσύ, εκείνος ….εμείς, είμαστε αυτός ο "άλλος"; Μήπως εάν γυρίσουμε τώρα όλοι μας πίσω και κοιτάξουμε στον καθρέφτη μας, εντοπίσουμε και συλλάβουμε τον δράστη; Ας γυρίσουμε λοιπόν, προτού αναγκαστούμε να αντικρίσουμε τη σκιά του σε κάποια αιματοβαμμένη βιτρίνα;