Όταν ο Αδόλφος Χίτλερ επιχείρησε να αλλάξει τον κόσμο με τον πιο αποτρόπαιο και βίαιο τρόπο, όλοι κατάλαβαν πως επρόκειτο περί φασίστα. Δεν είμαι βέβαιη, μα νομίζω πως εκείνη η περίτεχνα κουρεμένη ιδέα από μουστάκι ενίσχυσε κατά πολύ την εικόνα του δεσποτικού μονάρχη. O φύρερ αυτοαποκαλούνταν εθνικοσοσιαλιστής. Είναι πραγματικά άξιο νοητικής καταπόνησης το πως η λέξη "σοσιαλισμός" συνδέεται τόσο συχνά με ολοκληρωτικά και αντιλαϊκά καθεστώτα βίας και ανοσιότητας. Από την άλλη, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, δικτάτορας κι αυτός και πραξικοπηματίας, έκανε λόγο για "επανάσταση". Ακολούθησαν φιμώσεις, προπυλακισμοί, στιγματισμός και εξορίες των αντίμαχων ιδεολογιών.
Πίσω στο 2010, οι ρομαντικοί ιδεολόγοι θεωρούν τον φασισμό κάτι το ντεμοντέ, αρωματισμένο με τη μπόχα μιας παλιάς εποχής, πολιτική θέση που πλέον δεν συναντάται παρά μόνο σε κάτι καφενεία γραφικών με το όνομα "Έλλας". Βέβαια, ακόμη κι ένα νήπιο θα μπορούσε να διακρίνει την διαφορά της δημοκρατίας από την σύγχρονη ευρωπαϊκή πολιτική.
Σήμερα, οι επονομαζόμενοι σοσιαλιστές κυβερνούν μια χώρα που πάσχει από αυτοάνοσο νόσημα "αγνώστου αιτίας και προελεύσεως". Κι όπως συμβαίνει με τα περισσότερα αυτοάνοσα νοσήματα, η αιτία είναι το Τσέρνομπιλ, αλλά δεν θα σας το ομολογήσουν ποτέ. Η πρώτη μεγάλη λακκούβα με λασπόνερα στο στοχασμό μου επί των επίκαιρων είναι η διαπίστωση ότι η μοναδική γνήσια φιλελεύθερη πολιτική προάγεται και πραγματώνεται από το σοσιαλιστικό κόμμα της χώρας, από μια κλασάτη Αριστέρα δηλαδή (να σημειωθεί ότι ο όρος Αριστερά χρησιμοποιείται μόνο κατ' όνομα στην ελληνική πραγματικότητα). Πράγματι, κολακευτικοί όροι όπως "ανταγωνιστικότητα", "επιχειρηματική πρωτοβουλία" και "βιομηχανική ανάπτυξη" αποτελούν συνήθη κλειδιά στα φέηγ βολάν με τις βασικές θέσεις μιας Δεξιάς παράταξης.
Κάπως έτσι, τα ταξικά χάσματα στην οικονομία και την πολιτική φαρδαίνουν, γίνονται απροσπέλαστα και γεμιζουν πιράνχας. Μεταρρύθμιση και αναδιανομή: οι μεγαλοκέφαλοι της οικονομίας πλουτίζουν ακράδαντα περισσότερο, η χαμηλότερη τάξη ξηλώνει τις τσέπες από τα σακάκια της, δεν τις χρειάζεται πια. Είναι προφανές: η γνώμη σου δεν μετράει επουδενί. Ακόμη κι ο Γιώργος Αυτιάς διαρρηγνύει το ιμάτιόν του.
Πολλοί συγκρατούμενοι μας στο χάος της πολιτικής πραγματικότητας (όπου ως "συγκρατούμενοι" εννοούνται οι πρώην "πολίτες" με τους οποίους βρισκόμαστε πλέον ενόψει ενός οικονομικού χειμμάρου που θα μας καταπιεί όλους χωρίς να ζητήσει τα παλιά μας ψηφοδέλτια) πιστεύουν πως φταίνε οι εγχώριοι πολιτικοί. Φοβάμαι πως είναι κάτι περισσότερο ύποπτο. Φοβάμαι πως πρόκειται για εκείνες τις γνωστές σκοτεινές δυνάμεις που προέρχονται από ένα άλλο κράτος χωρίς κουλτούρα και με μόνη τοπική συνταγή την "φάτε τους όλους", το κράτος του χρήματος και των τραπεζών.
Γνωστός πολιτικός τούτου του κράτους αποκάλεσε τους "πολίτες" των οποίων ηγείται "γουρούνια". Ένας νέος μικρός Αδόλφος με εχθρική κατεύθυνση προς τους ημεδαπούς. Κανείς δεν ταράζεται. Κανείς δεν μιλάει για ανθελληνισμό. Η αντίδραση του λαού ήταν άμεση: αρχίσαμε να κάνουμε όινκ-όινκ και να κυλιόμαστε στις λάσπες. Κάποιοι εξομολογήθηκαν, αλλά κανείς δεν έβαλε τη σκούπα στη μπρίζα. Μας είπε "γουρούνια" με το καμάρι του αδαή και μας είπε γουρούνια γιατί έχουμε χιούμορ. Από εδώ και στο εξής θα μας φωνάζουν γουρούνια, όπως μέχρι πρότινως αποκαλούσαν τους Εβραίους "σκουλήκια". Είναι γεγονός: η Αφροδίτη της Μήλου μας έκανε κωλοδάχτυλο-βγάλτε το Focus από τη λίστα του συναισθηματικού εμπάργκο σας.
Εάν σήμερα βάλουμε τους κυβερνώντες μας να φυσήξουν στο καλαμάκι του ρατσιστο-τεστ, θα χτυπήσει κόκκινο, αλλά ο πηλικιοφόρος νεαρός δεν θα τολμήσει να κόψει κλήση. Βέβαια, δεν είναι μόνο ο φυλετικός πανζουρλισμός (που υφίσταται εξόφθαλμα), αλλά είναι και η παντελής έκλειψη του ταπεινού ηλίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έχουμε ελευθερία της γνώμης; Παρακαλώ, ας μας απαντήσουν η Μπακογιάννη, η Σακοράφα, ο Δημαράς και ο Οικονόμου. Έχουμε ελευθερία της άποψης και της έκφρασης κύριε Παπαχρήστο; Έχουμε μήπως ελευθερία της πληροφόρησης; Ή μήπως κάποια πουλημένα δέρατα δεν πληρώνουν φόρους, δεν έλεγχονται, δεν υποχρεούνται να ακολουθούν την νομικά κατοχυρωμένη δεοντολογία τους, συσκοτίζουν, καλύπτουν, ραδιουργούν, χειραγωγούν;
Δεν έχουμε Δημοκρατία κύριοι. Δεν είναι σημάδι των καιρών. Δεν είναι ηθική η κρίση. Έχουν τελειώσει οι μπαταρίες στο ξυπνητήρι μας, αυτό είναι. Ο μεγαλύτερος εχθρός μας σήμερα είναι η Ευρώπη, ένα τεράστιο κράτος φιλελεύθερων, αδίστακτων και μισανθρωπιστών με μοναδικό άμεσο στόχο τη γενική καθαριότητα του χωρικού πεδίου που διοικούν απόλυτα και ανεξέλεγκτα. Κι όταν λέω "γενική καθαριότητα" εννοώ ότι θα σας δώσουν τη μαύρη σακκούλα στο χέρι, θα σας διατάξουν να μπείτε μέσα και θα πείτε και "δόξα τω θεώ".
Κάντε τη πρώτη κίνηση: κλείστε την τηλεόραση από το τηλεκοντρόλ. Σκουπίστε τον κώλο σας με την εφημερίδα και πάμε στη Βούλη. Μέσα στη Βουλή, αυτή τη φορά.
[Τραγική ειρωνία: γνωρίζετε φυσικά ότι η λέξη Βουλή προέρχεται από το ρήμα "βούλομαι" (=επιθυμώ, εθέλω). Ως εκ τούτων Βουλή = η λαϊκή επιθυμία.]
Καλημέρα
Βίλλυ Μπέλο
