Δείτε εδώ τα περί Διαβούλευσης για την Παιδεία.
Στην παρακάτω ιστοσελίδα μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά, αλλά και να σχολιάσετε τις παραγράφους της Διαβούλευσης : http://www.opengov.gr/ypepth/?p=400
Σημ. Η ιστοσελίδα είναι επίσημη. Γράψτε, μιλήστε!
Το πρώτο βιβλίο της Ερης Ρίτσου ήταν μια παιδική ιστορία που έγραψε για να διασκεδάσει την κόρη της Λητώ. Την έδωσε στους φίλους εκδότες του Κέδρου από περιέργεια, για να μάθει αν τους αρέσει. «Την είχα γράψει σε ένα σχολικό τετράδιο. Τους το άφησα και το ξέχασα. Κάποιους μήνες αργότερα αναζήτησα το τετράδιο και πήγα να το πάρω. Και τότε έμαθα ότι είχαν αποφασίσει να εκδώσουν την ιστορία μου σε βιβλίο». Ηταν οι «Τρεις βασιλοπούλες» (Κέδρος, 2001). Με την αυθόρμητη ειλικρίνεια και το χιούμορ που χαρακτήριζε τον πατέρα της, σχολιάζει: «Μετά το πρώτο βιβλίο, κακά τα ψέματα, γλυκαίνεσαι και λες ας δοκιμάσω να γράψω και κάτι άλλο». Ακολούθησαν το παιδικό «Η καλή μεγάλη καφετιά αρκούδα βρήκε την ευτυχία» (Κέδρος, 2002), η συλλογή διηγημάτων «Γιατρός επαρχίας» (Κέδρος, 2004) και το μυθιστόρημα «Μυστικά και αποκαλύψεις» (Κέδρος, 2006).
«Δεν ξέρω αν θα γράψω κάτι άλλο» , λέει. «Μπορεί, αν έχω το κέφι. Γενικά βαριέμαι το γράψιμο. Είμαι από αυτούς που δεν γράφουν καν ευχετήριες κάρτες». Παραξενεύεται και η ίδια που οδηγήθηκε στη συγγραφή. Είναι το παροιμιώδες μήλο που έπεσε κάτω από τη μηλιά; Όχι, βιάζεται να διευκρινίσει: «Για μένα το γράψιμο είναι χόμπι. Μπορώ και χωρίς αυτό. Για τον πατέρα μου ήταν ανάγκη. “Αν φτάσει κάποια μέρα που δεν θα μπορώ να γράψω, θα πεθάνω” έλεγε». ?
Κληρονόμος του Γιάννη Ρίτσου, η Ερη διαχειρίζεται τα πνευματικά δικαιώματα για το έργο του ποιητή. Η νέα αγγλική μετάφραση έρχεται να προστεθεί σε ένα σύνολο περίπου 400 αυτοτελών εκδόσεων με μεταφράσεις ποιημάτων του πατέρα της. Ο Ρίτσος ήταν ανέκαθεν από τους πιο πολυμεταφρασμένους έλληνες ποιητές. Βρίσκουμε μεταφράσεις έργων του σε όλες τις γλώσσες, μεταξύ αυτών στα αραβικά, στα καταλανικά, στα δανικά και στα περσικά. Πολλές είναι οι μεταφράσεις στα γαλλικά, από έλληνες αυτοεξόριστους στη Γαλλία την εποχή της δικτατορίας και από γάλλους ελληνιστές. Εξαιρετικές οι μεταφράσεις του Νικόλα Κροτσέτι στα ιταλικά, που έγιναν και με τη συνεργασία του ποιητή. Το μεταφραστικό ενδιαφέρον για τον Ρίτσο είναι αμείωτο, μας πληροφορεί η κόρη του. «Εχουν πυκνώσει πολύ οι μεταφράσεις των έργων του στην Ισπανία τα τελευταία χρόνια. Είχαμε έξι-επτά εκδόσεις μέσα στην τελευταία τριετία». Αλλά και εκδόσεις ποιημάτων του στη Λατινική Αμερική, πολλές στην Τουρκία, και πρόσφατα στην Αίγυπτο, ενώ αναμένεται σύντομα μια δίγλωσση ελληνο-γαλλική έκδοση της «Φαίδρας» από τις εκδόσεις Εrosonyx στη Γαλλία.
«Δεν είναι μόνο οι μεταφράσεις που πιστοποιούν ότι το έργο του Ρίτσου εξακολουθεί να συγκινεί. Το διαπίστωσα η ίδια στις τόσες εκδηλώσεις που διοργανώθηκαν το 2009, έτος αφιερωμένο στον Ρίτσο, και συνεχίστηκαν και το 2010, που έκλεισαν είκοσι χρόνια από τον θάνατό του. Και κυρίως εντυπωσιάστηκα από τη μεγάλη απήχηση που έχει ειδικά στους νέους», συνεχίζει η Ερη. «Λέμε ότι τα παιδιά και οι νέοι σήμερα δεν αγαπούν τη λογοτεχνία, αλλά χρειάζονται μονάχα ένα ερέθισμα. Είναι σαν τη διψασμένη γη που περιμένει τη βροχή», ήταν το τελευταίο της σχόλιο προτού μας αποχαιρετίσει για να αναχωρήσει για την πρεμιέρα της παράστασης «Ανώνυμη Αγία», στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη. Μια θεατρική μεταφορά του τολμηρού ερωτικού διηγήματος «Μια κοινότατη ιστορία» από το «Εικονοστάσιο Ανώνυμων Αγίων», του Ρίτσου βεβαίως
To 1983, η τότε Πρόεδρος του Δ.Σ. του Φάρου Τυφλών της Ελλάδος [ΦΤΕ], Πρωτοπαπαδάκη Λ. και ο Δντης του ΦΤΕ Κεφάκης Εμμανουήλ αναζητούν τον τρόπο που θα επιτρέψει στα άτομα με προβλήματα όρασης να έρθουν σε επαφή με την πολιτιστική μας κληρονομιά. Αγοράζονται τα πρώτα εκθέματα από τον ΦΤΕ, και ακολουθούν δωρεές εκθεμάτων από οργανισμούς, εταιρείες και φυσικά πρόσωπα. Παράλληλα συνειδητοποιείται ότι η δυνατότητα ψηλάφησης των εκθεμάτων αποτελεί και για τους βλέποντες έναν καινούργιο τρόπο προσέγγισης του αρχαιοελληνικού πολιτισμού. 
Το 1984 ιδρύεται το Μουσείο Αφής, και στεγάζεται στο παλαιό διώροφο νεοκλασικό κτήριο του ΦΤΕ, δωρεά Εμπειρίκου, επί της οδού Δοϊράνης 198 στην Καλλιθέα. Tο 1999 καταστρέφεται κτηριολογικά από τον σεισμό. Με τις επιχορηγήσεις του 
Το Μουσείο Αφής ανήκει στο 
